Lola over Creatief Ondernemen; Je hoeft niet in een hokje te passen

Lola wilt voor zoveel mogelijk mensen het leven

Foto door Merel Hegenbart

Je hebt je Masters Communication and Information Sciences aan de Tilburg Universiteit gehaald. Wist je gelijk wat je na je studie wilde doen?

Absoluut niet. ‘Iets internationaals’, ‘iets met mensen’ en ‘iets rondom gezondheid’, dat was het zo ongeveer. Mijn afstudeerscriptie ging over het zorggebruik door vluchtelingen in Nederland. Tijdens mijn master vond ik vervolgens bij toeval een part time baan bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Daar ben ik na mijn afstuderen maar blijven plakken. Ik heb er jaren als adviseur gewerkt in o.a. de asielprocedure.

Wat zou je tegen je jongere net afgestudeerde Lola willen zeggen?

In de periode dat ik afstudeerde, speelde er heel wat in mijn persoonlijke leven. Dat ik het überhaupt voor elkaar heb gekregen om dat diploma te halen, vind ik te gek van mezelf. Tegen die jongere persoon dus niets dan lof. Als de omstandigheden destijds anders waren geweest, was mijn advies geweest: denk eens na over niet-standaard routes voor je carrière. Eigenlijk heb ik altijd al geweten dat 9 tot 5 niks voor mij is.

Ik wist altijd al dat de 9 tot 5 niks voor mij is

In 2020 won je LEGO Masters. Hoe heeft dat je carriere beinvloed?

Alleen al het meedoen aan dit programma heeft mijn carrière enorm beïnvloed. Voor de opnames zat ik vijf weken met allemaal creatieve mensen in een bubbel. Niet alleen de deelnemers, maar ook alle mensen die achter de schermen werken. “Zo kan het dus ook”, dacht ik. Iedereen daar was bezig met creëren, mooie dingen maken, verhalen vertellen. Heerlijk, vond ik dat. Tijdens het wachten op de uitslag vroeg iemand wat we zouden doen als we wonnen. Voor ik het goed en wel door had, floepte ik er uit: “dan zeg ik mijn baan op”. Tsja, toen moest ik wel!

Overal gingen deuren open. We kregen uitnodigingen voor feestelijke openingen en premières, werden uitgedaagd om bouwwerken te maken en gevraagd om te jureren bij allerlei culturele instanties. Het liet mij zien dat ik, in tegenstelling tot wat me altijd verteld was, wel degelijk inkomsten kon halen uit mijn creativiteit. En dat ik daar véél en véél gelukkiger van werd.

Wat zijn je meest populaire workshops voor bedrijven?

Ik geef samen met speelgoedfotograaf Natasja de Vos hele leuke workshops waarbij medewerkers elkaar bouwen als LEGO minifiguur. Hoe zien ze elkaar? En klopt dat? Het is verrassend hoeveel zo’n poppetje van vijf centimeter zegt over wie jij bent en hoe je op anderen overkomt. Vervolgens laten we ze een ruimte bouwen voor dat LEGO poppetje. Dat kan een kantoorruimte zijn, maar ook een persoonlijke omgeving. LEGO is intuïtief en spreekt tot de verbeelding. We zien dat medewerkers op relaxte manier dichter tot elkaar komen en elkaar op een andere manier leren kennen. Plus, ik vind het fantastisch om te merken hoe zelfs de grootste cynicus aan het einde van de dag z’n poppetje niet meer los wil laten.

Je hebt het ook het programma ‘Lekker Jezelf’ opgericht. Waarom heb je dit programma opgericht?

Lekker Jezelf is begonnen met borstkanker. Op mijn 28^e werd ik gediagnosticeerd. In die tijd had ik alles wat ik dacht dat ik hoorde te hebben: een huis, een baan bij de overheid, een functie in de politiek, een eigen stichting, een enorme vriendengroep en een super lieve man. Na de kankerbehandeling leek het logisch om te zorgen dat ik vooral zo snel mogelijk al die sociale en zakelijke rollen weer zou oppakken. Dat bleek toch niet het geval. Ik kwam er achter dat ik mij continu aan het aanpassen was aan situaties waar ik me niet thuis voelde. Uit interesse ging ik interviews afnemen met andere mensen die een impactvolle gebeurtenis hadden meegemaakt. Wat bleek? Allemaal kregen ze een soort identiteitscrisis. Als alle omstandigheden wegvallen, ontstaat blijkbaar ruimte voor de vraag: wacht effe, wie ben ik eigenlijk?

Het antwoord op die vraag bleek de sleutel tot een lichter, makkelijker en leuker bestaan. Daar is Lekker Jezelf ontstaan. Door de jaren heen heb ik het verfijnd. Inmiddels draait het al vier jaar. Deelnemers hebben allerlei dingen meegemaakt en zijn daardoor op een punt dat ze echt helemaal klaar zijn met zichzelf aanpassen of wegcijferen. Ik leer ze hoe ze dat doen, op een liefdevolle manier en met veel humor.

Welke tips heb jij voor anderen om helemaal jezelf te zijn?

Helemaal jezelf zijn begint met jezelf door en door kennen. Dat is minder vanzelfsprekend dan je denkt. We kopiëren onbewust erg veel van anderen. Een goede check-vraag is altijd: heb ik dit geleerd of zelf bedacht? En: doe ik dit uit gewoonte of uit enthousiasme?

De tweede stap is jezelf gunnen al die dingen die je fijn, interessant, waardevol vindt aan je leven toe te voegen, ze daar te houden, ze te omarmen en te vieren. Veel mensen zijn bang dat als zichzelf belangrijk maken, ze asociaal en arrogant worden (gevonden). Nergens voor nodig: de mensen die jou liefhebben om wie jij bent, vinden het juist fijn als je eindelijk eens goed voor jezelf gaat zorgen. Hoe meer jij uitdraagt wie je echt bent, hoe meer mensen & kansen er in je leven komen die daarbij matchen.

Vraag jezelf eens: ‘Doe ik dit uit gewoonte of uit enthousiasme?’

Hoe kan je al je talenten en interesses omzetten in een baan die bij je past?

Ik vraag me af of dat moet, al je talenten en interesses omzetten in een baan. We kennen allemaal die spreuk: ‘als je doet wat je leuk vindt, hoef je geen dag te werken’. Daarmee leggen we een enorme druk op ons werkend leven. Nergens voor nodig. Als jij een baan hebt waar je energie van krijgt, die past bij jouw leefstijl en -ritme en die jou in staat stelt om allerlei dingen te ondernemen waar je vet gelukkig van wordt, mooi toch? Dat jij schilderen leuk vindt, wil niet zeggen dat je per se schilder moet worden. Maar: als jij merkt dat je de meeste levensvreugde haalt uit in de natuur zijn, is het natuurlijk bonkers dat je de hele dag op kantoor zit. Dan zou ik zeggen: breng eens in kaart wat het is dat jij bij jouw huidige baan brengt en haalt en ga brainstormen over andere manieren waarop je dat kunt geven & nemen.

Vaak weten mensen eerder wat ze niet leuk vinden, dan waar ze wel blij van worden. Maak eens een lijstje van alles dat je op werkgebied ruk vindt. Dat kan een mooi startpunt zijn (en later een stok achter de deur).

Kan je echt betaald krijgen voor wat je leuk vindt?

Jep. Ik krijg betaald om dingen met LEGO te bouwen, om mensen papier te laten knippen & plakken, om mensen aan te moedigen het meeste uit het leven te halen, om te schrijven, om kleding te dragen, om mijn oog voor detail op zaken los te laten, om te brainstormen, om mensen met complimenten te overladen. Je kunt betaald worden voor zo veel dingen. Het helpt om te stoppen in functies te denken en te focussen op welke manieren jij waarde in het leven van anderen brengt. Vraag de volgende keer als jij iemand ergens bij helpt maar eens of die persoon hypothetisch gezien bereid zou zijn om jou daar voor te betalen. Grote kans dat het antwoord ja is.

Stop met het denken in functies en focus op de waarde die je brengt

Wat zou je tegen afgestudeerden willen zeggen die het idee hebben een bepaald carrierepad na de studie te moeten volgen?

Doe je ogen eens dicht en stel je voor dat je tien jaar ouder bent. Je zit op dat carrière pad, alles gaat ‘zoals het hoort’ en je hebt net van je baas te horen gekregen dat je een promotie krijgt. Krijg je een grote glimlach op je gezicht? Of niks meer dan een denkbeeldig vinkje? Als je nu al geen diep enthousiasme voelt voor dat carrière pad, dan gaat het ook niet komen.

Dat wil overigens niet zeggen dat je de verkeerde studie hebt gekozen of totaal een andere richting op moet gaan. Met een rechtenstudie kun je ook andere dingen dan advocaat worden. Communicatiespecialisten hoeven niet de marketing of social media in.

Zorg dat je voldoende tijd houdt om naast inkomsten uit te zoeken op welke manier jij je leven wil besteden.

Je hebt ook de Stichting Bewa Ghana op gericht. Hoe kwam je bij dit idee?

Na de middelbare school ging ik als 18-jarige naar Ghana om te werken en te reizen. Ik ontmoette een bijzondere Ghanese vrouw, mama Joyce Obeng. Zij is de oprichter van een organisatie die kinderen en jongvolwassenen in lastige omstandigheden toekomstsperspectief biedt. Van huis uit heb ik altijd geleerd om te delen. Joyce liet me zien hoe je dat op grote schaal doet. Sinds dat eerste jaar woon ik elk jaar een tijdje in Ghana. Door de jaren heen groeide de band met mama Joyce en ging ik haar organisatie steeds meer ondersteunen. Dat begon zulke serieuze vormen aan te nemen, dat een stichting een logische volgende stap was. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld een nóg mooiere plek wordt als we elkaar vooruit helpen en liefde durven te voelen voor vreemden, die daardoor zomaar familie kunnen worden.

Hoe richt je een stichting op?

Het begint met een diepe wens voor verandering. Wat is voor jou onacceptabel als daar geen enkele verschuiving in heeft plaatsgevonden in de tijd dat jij op aarde bent? Als je dat te pakken hebt, heb je je vuurtje. En die heb je nodig, want een stichting oprichten en draaiende houden kost energie en doorzettingsvermogen.

Verzamel vervolgens de juiste mensen om je heen en spreek samen goed af wat wel en wat niet tot jullie doelstelling behoort. Dat helpt later bij het maken van soms lastige beslissingen. Verdeel de taken naar ieders kracht en interesse. Zorg dat je een netwerk creëert van vrijwilligers en cheerleaders.

Je moet één en ander vast laten leggen bij de notaris. Daarna is het vooral van belang om enige vorm van continuïteit te waarborgen en regelmatig met elkaar in te checken of dat vuurtje nog brandt en welke richting jullie op bewegen.

Waar haal jij zelf het meeste voldoening uit in al je werkzaamheden?

De enorme verscheidenheid van vorm en inhoud van mijn werk. Alles heeft te maken met identiteit, creatieve energie en het leven voluit leven. Ik gebruik altijd kleur, vaak papier en sowieso liefde. Verder loopt het ongelooflijk uiteen wat ik doe en dat vind ik heerlijk. In dezelfde week sta ik voor een groep jongeren, zoek ik met een ondernemer uit welke richting ze haar bedrijf beweegt, benader ik nieuwe locaties voor kankerkaarten, maak ik een werkboek over gezonde manieren van woede uiten, bereid ik een brainstormsessie voor, bespreek ik de plannen voor een levensgrote LEGO brug en plan ik een silent disco feest in een ouderwetse spiegeltent. En, misschien wel het allermooiste: in diezelfde week pak ik mijn koffer voor een tripje naar het buitenland, omdat ik het meeste werk met mijn laptop vanaf welke locatie dan ook kan doen. Ja, op zulke momenten ben ik mezelf méér dan dankbaar voor mijn vastberadenheid deze omstandigheden voor mezelf werkelijkheid te maken.

Tot slot, wat zijn je plannen voor de komende tijd?

Het is een beetje tegenstrijdig. Enerzijds heb ik geen plannen voor de komende tijd: ik laat gebeuren, wat gebeurt en probeer me zo veel mogelijk over te geven aan de natuurlijke loop van het leven. Van de andere kant loopt mijn hoofd over van plannen. Ik heb nog 100 ideeën op de plank liggen en op de gemiddelde dag komen er daar drie bij. Mijn grootste uitdaging in het leven is kiezen welke ik als inspiratie gebruik en welke ik daadwerkelijk omzet in iets fysieks.

Ik ben nu in ieder geval concreet bezig met een product over de dood. Er zijn weinig thema’s waar iedereen mee te maken heeft die we zó moeilijk vinden om te bespreken. Daar hoop ik met dit product een klein beetje verandering in te brengen. Uiteindelijk komt mijn werk daar vaak op neer: heftige onderwerpen licht en toegankelijk maken.

Verder schrijf ik een autobiografisch boek over de hele bijzondere relatie die ik had met mijn ex-man. Toen we uit elkaar gingen, werden we beste vrienden. Het is een boek over liefde, vriendschap en rouw, want hij overleed in 2021 op jonge leeftijd.

Stapje voor stapje bouw ik mijn bedrijf verder uit en beweeg ik steeds de richting op die op dat moment voor mij klopt. En dat bevalt me goed. Als je net bent afgestudeerd en je leest alle verhalen op deze website, onthoud dan dit: ooit waren alle mensen waar je nu over leest net afgestudeerd en zoekende. Sterker nog: de meesten zijn waarschijnlijk nog steeds regelmatig zoekende. Want dat is het hele idee van het leven: danspasje voor danspasje jouw eigen choreo uitwerken. Gewoon beginnen met wat je wel weet, zo snel mogelijk bijstellen als je misstapt en een helpende hand aannemen als je struikelt. Veel succes, veel plezier en veel geluk! Liefs, Lola